Geïnspireerd door de verstilde wereld die we hebben leren kennen tijdens de Coronapandemie, maken actrice Marlies Heuer en cellist/componist Jan Kuijken een bijzondere performance in kunstruimte KuuB.
In het boek Wittgensteins Minnares (1988 van de Amerikaanse schrijver David Markson) volg je een vrouw die helemaal alleen op de wereld is achtergebleven. Ze dwaalt rond en besluit te gaan wonen in de musea die onze planeet kent. Hier gaat ze in gedachten een gesprek aan met de kunst en kunstenaars door de eeuwen heen om grip te krijgen op het leven zelf. Met uitsluitend een cello en geluidsinstallatie installeren twee performers zich een klein uur in een galerie en scheppen een intense en intieme wereld voor een klein publiek.
In Kunstruimte KuuB is nu de solotentoonstelling te zien van de Utrechtse kunstenares Vera Pouw (1956) die vorige jaar juni is overleden.
Deze tentoonstelling beoogt een hommage te zijn aan deze schilderes van vallende mensen. Haar grote schilderijen tonen kwetsbaarheid, de ‘bekraste’ mens, zij die met figuurlijke en mentale littekens door het leven gaan.
Marlies Heuer over dit project
'Ik ben actrice en theatermaker en speel al ruim veertig jaar aan het theater in allerhande producties, grote en kleine. Mijn laatste productie Verhaal van myn Droevig Leeven moesten wij vroegtijdig stoppen vanwege de uitgebroken pandemie vorig jaar. Daar zat ik, en met mij velen, verstoken van ALLES. Alle deuren dicht van alle kunstpaleizen. Geen theaters, geen muziekgebouwen, geen musea. Goed, even niet het toneel op, dat gaf enigszins wat rust. Maar gewend als ik was om ieder moment van de dag, tussen het werk en de boodschappen door, een museum in te kunnen gaan en een uurtje stil te dwalen (bij mij om iedere hoek is er een) was dat laatste voor mij misschien wel het grootste gemis. De dagen werden weken en werden maanden… En toen was daar het boek! WITTGENSTEINS MINNARES Precies op het juiste moment kwam de vertaling uit van dit briljante boek van DAVID MARKSON waarin je de gedachten volgt van een vrouw, helemaal alleen op de wereld achtergebleven, alles weg, geen mens, geen dier, maar nog wel…. de MUSEA! Op de hele wereld.
De vrouw reist rond en rond en zij woont in alle musea terwijl zij alles wat ze weet en wat zij denkt te weten over kunst en kunstenaars, schilders, schrijvers, componisten, als een wervelwind door zich heen laat gaan. Kriskras gaat het door haar hoofd. Wat weet ik? Waarom weet ik dit? Waarom denk ik dit nu? In een overrompelende gedachtestroom probeert ze door al dat ‘weten’ grip te krijgen op haar leven. Een vaak geestige en ook ontroerende tekst. Dit was het juiste boek op het juiste moment. En ik wist: dit ga ik spelen. Straks, in de musea, de galeries. Als de deuren weer open gaan… Ik benaderde de vertalers en uitgever VAN OORSCHOT en had intensief contact met LIEKE MARSMAN (dichter des vaderland/filosofe) die een inspirerend en verhelderend nawoord schreef in het boek. Ik ging samen met Jan de repetitieruimte in op zoek naar een flexibele muzikale, theatrale vorm om in steeds wisselende ruimtes te brengen.'
spel - Marlies Heuer muziek - Jan Kuijken In samenwerking met - Anouk de Vlieger, Marten Oosthoek, Vincent van Woerkom
