Why would you put up a fight when you know in advance that you will be left broken? Person Longing for Human is a plea for an unarmored approach to impetuous love and life.
Desire is the driving force in Charles Pas' visual dance performance. Three performers pursue desire in all its various forms. Dreaming of complete fusion and self-preservation, they explore the richness of love. In a lustful choreography, the body is continuously possessed by Eros. A quest where both pain and happiness can be felt simultaneously.
A visual performance about desire, the yearning for an all-consuming unification and where you are also left battered.
Regie Charles Pas Dramaturgie Wessel Padberg Regieassistentie Jelle Dens Performers Melyn Chow, Hidde Aans Verkade, Roshanak Morrowatian Gemaakt met Maria Ribas, Stanislas Bruynseels, Melyn Chow Compositie Rint Mennes Lichtontwerp Edwin van Steenbergen Techniek Martijn Huisman Zakelijke leiding Ada Emma de Mol van Otterloo Producenten Feikes huis en Studio FCP ism. ICK Dans Amsterdam, Likeminds, Over het IJ festival en Schippers&VanGucht Met dank aan Kevin Pieterse, Josse Vessies, Tea Verschoor Regie Teaser Cas Mulder DOP Teaser Tuur Oosterlinck Poster design Juli Chaos Fotografie Afagh Morrowatian Scene Fotografie Moon Saris Registratie Saskia Habermann
In 2020 studeerde Charles Pas (1998) af aan de Mime Opleiding. Hij maakt fysieke voorstellingen die zich bewegen tussen performance, absurd theater en magisch-realisme. Beweging is voor Charles dé manier om publiek rechtstreeks aan te spreken op hun ervaring en gevoel. In zijn voorstellingen is hij op zoek naar vormen en narratieven die de existentiële dilemma’s van nu raken en verbeelden. Zijn werk beweegt zich ergens tussen performance, absurd theater en magisch-realisme. In zijn werk komen we terecht in tijdloze niemandslanden. Hij maakt theatrale vertalingen van de binnenwerelden van zijn personages door te spelen met droom en realiteit.
Hij toont emotionele non-lineaire zoektochten gekenmerkt door melancholie, humor en de drang naar het onbekende. Zijn voorstellingen zijn altijd een ode aan de transitorische aard van performance en theater: de toeschouwer is onderdeel van een voelbaar broze, zintuiglijke waarneming, die alleen op dat moment bestaat. Zo ontsluiert hij elke keer iets van de huidige condition humaine. De belangrijkste dualiteiten in zijn werk zijn utopie en dystopie, chaos en controle, slachtoffer en agressor, verbinding en ontheemding.
