SPRING: Call me Jay

Te midden van kabels en traditionele podiumverlichting bewegen de performers zich door een landschap van onderlinge verbinding en onderhandeling. De ene danser gebruikt haar eigen lichaam, de andere bestuurt de lamp op afstand—maar de lamp zelf lijkt een eigen wil te hebben. Hij reageert, verzet zich, gehoorzaamt en verrast, en transformeert van object naar partner, van machine naar medespeler.

Deze voorstelling speelt met verschillende vormen van controle—direct, indirect, zichtbaar en verborgen. De dansers en de bewegende lamp gaan een subtiel spel aan van imitatie, versterking, manipulatie en improvisatie. Ze onderzoeken de materialiteit van hun omgeving en laten frictie, kwetsbaarheid en spontaniteit de choreografie vormgeven.

Call me Jay zoekt naar wat er buiten de techniek mogelijk is. De voorstelling nodigt uit om nieuwe manieren te verbeelden waarop we met technologie samenleven. Nu de traditionele podiumverlichting uit de theaters verdwijnt, wat voor nieuwe vormen van samenwerking tussen mens en machine kunnen zich dan ontwikkelen? Wat gebeurt er als we technologie niet langer als een instrument zien, maar als een creatieve partner?

Door met de eenvoudigste materialen poëtische beelden te creëren, nodigt Call me Jay  het publiek uit na te denken over samenwerking die verder gaat dan het menselijke. Welke nieuwe constellaties van beweging, aanwezigheid en invloed kunnen we samen vormgeven?

Jay: Een veelvoorkomende voornaam en bijnaam voor namen die beginnen met een ‘J’—maar ook een felgekleurde, luidruchtige vogel uit de kraaienfamilie (Corvidae).
Call me Jay  is een pas de trois tussen twee dansers en een LED-lichtmachine.
Een dansvoorstelling tussen kabels en oldschool lampen.
Een duet dat langzaam uitgroeit tot een groepsstuk.
Een spel met controle, waarin steeds opnieuw wordt getest wie de leiding heeft.
Een dynamiek waarin niet duidelijk is wie wie beïnvloedt.
Een choreografie waarin een object een robot wordt, een partner, een beweger, een lichtbron, een geliefde, een bron van inspiratie.
Een voorstelling waarin verhalen zonder woorden worden verteld en poëzie ontstaat uit simpele, technische materialen.
Een stuk dat het publiek uitnodigt om te fantaseren over samenleven en de onverwachte verbindingen tussen mens en technologie.
 

Agata Maszkiewicz is een Poolse choreograaf en performer, gevestigd in Charente, Frankrijk, die voornamelijk in Europa werkt. Ze studeerde af aan het Institute of Dance Arts in Linz (2009) en volgde het ex.er.ce programma aan het CCN Montpellier (2007). Agata heeft samengewerkt met Superamas, Ivana Muller, Anne Juren en anderen. In haar choreografische werk combineert ze lichamen, objecten, teksten en beelden om hybride theatervormen te creëren die verschillende uiteenlopende ideeën met elkaar verbinden. Humor speelt vaak een rol om complexe ideeën toegankelijk te maken. Agata zoekt altijd naar een specifieke context van waaruit ze beweging kan maken. Vanuit haar passie voor dans maakt zij werk dat boeit, verrast en het publiek aanzet tot reflectie.

Emma Tricard is een in Marseille gevestigde choreograaf, danser en onderzoeker, wiens werk de relatie tussen ‘zeggen’ en ’doen’ onderzoekt. Opgeleid bij Maguy Marin en aan HZT-Berlin en ICI-CCN Montpellier, richt Emma zich in haar onderzoek op de interactie tussen beweging, gedachten en natuurlijke fenomenen. Haar werken – variërend van theaterproducties tot audiowandelingen – zijn vaak speculatief en spelen met sciencefiction en mogelijke toekomstscenario’s. Emma werkt samen met verschillende kunstenaars, waaronder Joanne Clavel aan een onderzoeks-creatie in Environmental Humanities, en heeft producties zoals Le Débordement/ Die Ausschreitung (2022) gecreëerd. Als performer werkt ze met Cie L’Unanime, Sergiu Matis en anderen, en draagt ze bij aan het werk van Betty Tchomanga als outside eyeen assistent.

Séverine Rième is performer, choreograaf, lichtontwerper en dichter. Ze begon haar carrière in 1998 als danseres en breidde haar praktijk later uit naar lichtontwerp en choreografie. Séverine’s werk combineert beweging, stem en visuele kunst, en onderzoekt de scheidslijn tussen leven en levenloze materie, identiteit en meervoudigheid. Haar benadering integreert een tastbare en organische visie op theaterlicht, waarbij haar onderzoek de interactie tussen lichaam en vorm onderzoekt. Séverine's creatieve praktijk ontwikkelt zich, waarbij haar poëzie steeds belangrijker wordt. Haar eerste dichtbundel, Nos soifs, werd in 2024 gepubliceerd.

Antoine Tirmarche is componist en electro-akoestisch kunstenaar die experimentele geluidscapes voor het theater creëert, met name in samenwerking met Agata Maszkiewicz. Hij werd opgeleid in jazz, orkestrale en electro-akoestische compositie en legt in zijn werk de nadruk op de interactie tussen geluid, stilte en beweging. Zijn composities combineren opgenomen en gesynthetiseerde geluiden, variërend van subtiel tot overweldigend, en creëren een dynamische dialoog met het lichaam en de vormgeving. Antoine voelt zich vooral aangetrokken tot onconventionele benaderingen van geluid en onderzoekt de emotionele en fysieke impact van geluid binnen de context van performance.

Vincent Tirmarche is lid van het SUPERAMAS-collectief, waarin hij talloze films, installaties en performances heeft gecreëerd. De onclassificeerbare werken van SUPERAMAS combineren kritische reflecties op de hedendaagse maatschappij met formele onderzoeken naar theatrale en gemedialiseerde representatie. Vincents artistieke benadering onderzoekt de grenzen tussen werkelijkheid en fictie, waarbij hij de percepties en overtuigingen van het publiek uitdaagt. Zijn langdurige samenwerking met Agata Maszkiewicz is gebaseerd op een gedeelde visie op kunst als een middel voor sociale reflectie. Hun producties richten zich meer op kritische dialoog dan op esthetische prestaties, en bieden een scherpe, inzichtelijke blik op de wereld.

Co-gefinancieerd door de Minesterie van Cultuur en Nationaal Erfgoed. Co-georganiseerd door de Adam Mickiewicz Instituut als deel van internationaal cultureel programma van de Poolse Presedentie van de Raad van de Europese Unie 2025.