Yoko Haveman (Braziliaans/Japans, 1994), is een Nederlandse interdisciplinaire maker en performance artiest in theater en film, met een achtergrond in fysiek theater, fotografie en vechtsporten. Wat haar werk verbindt en inspireert, is de filosofie van menselijk gedrag, cinematografie en lichamelijkheid. Haveman zoekt voortdurend naar verbinding en wrijving, zowel verbaal als non-verbaal, terwijl ze absurditeit omarmt door realiteit en illusie te combineren. Daarnaast verkent Yoko het vluchtige van het dagelijks leven door zintuiglijke waarnemingen te versterken van de kijker en de uitvoerende(n).

Haar recente werk, Solastalgia, is een avondvullend muziek- en dansconcert met de excentrieke indieband LUKA. Het thema draait om heimwee naar een verloren wereld. Daarnaast werkt Haveman als dramaturg en bewegingsadviseur voor theater en film, op het gebied van compositie, inhoud en choreografie. Zo werkte zij mee aan The Woman Destroyed/Hunter van Courtney May Robertson, Paradise Lost van Jordy Tempelman en Bewogen van Noa Zevenbergen. Dit jaar zal ze haar film Nosebleed realiseren in samenwerking met Shifft Utrecht en gemeente Rotterdam.

In 2022 werd Haveman genomineerd voor de Jonge Zwaan voor de meest indrukwekkende dansuitvoering door de Vereniging van Theater- en Concertgebouw Directeuren (VSCD).