Theatermakers Stella en Lusanne maken een jeugdtheatervoorstelling over populariteit.
Op donderdag 31 oktober en vrijdag 1 november zie je in Theater Kikker de nieuwe voorstelling Als ik een ruimte binnenloop, wil ik dat iedereen mij leuk vindt van Firma Frictie. Een jeugdtheatervoorstelling voor iedereen vanaf 8 jaar over populariteit. Tijd om theatermakers Stella en Lusanne aan de tand te voelen over deze nieuwe voorstelling én natuurlijk over hun eigen populariteit.
Wij zijn Stella en Lusanne, beide actrices en theatermakers. Dit jaar is voor ons heel speciaal want we spelen al ons half leven met elkaar toneel en zijn ook nog eens heel goede vriendinnen. Leuker kan het niet 😊
Wij maken voorstellingen vanuit persoonlijke thema’s die ons bezighouden. Het liefst zijn dat onderwerpen waar mensen zich een beetje ongemakkelijk bij voelen. Of waar het schuurt. Vandaar ook onze naam Firma Frictie. Wij willen het graag hebben over onderwerpen waar je het niet vaak over hebt. Zoals voor deze voorstelling over populariteit en het verlangen om gezien te willen worden. Voor ons heeft populair willen zijn een beetje een ‘’vies’’ imago. Terwijl een beetje goed in de groep liggen zo belangrijk is voor hoe het met je gaat en hoe je je voelt. We hopen herkenbare gevoelens bij ons publiek los te maken die verder gaan dan de uiterlijke schijn.
De voorstelling gaat over populariteit. Hoe kwamen jullie op het idee om hier een voorstelling over te maken?
Wij hebben veel voorstellingen gemaakt voor kinderen en jongeren. En daar viel ons de verschillende groepsdynamieken heel erg op. Er is altijd iemand die populair is, iemand het muurbloempje of de sukkel van de groep. Stella vroeg zich af wie dat eigenlijk bepaalt, wie er de nobody is en wie de populairste van de groep.
Stella: In de meeste groepen heb ik mij prettig en fijn gevoeld, maar niet altijd. Soms heb ik me ook in het hokje gedrukt gevoeld en voelde ik mij beperkt in een bepaalde rol. Ik denk dat daar ook mijn fascinatie voor groepsdynamiek vandaan komt.
Lusanne: Ook door onze eigen angst om buiten de groep te vallen, kwamen we op het idee voor deze voorstelling. Wat heb ik eigenlijk gedaan om bij de groep te horen? Welke rare of gekke dingen heb ik gedaan om leuk gevonden te worden? En was dat wel altijd nodig? Nu ik daar aan terug denk, voelde dat lang niet altijd fijn.
Lusanne: Pff wat een lastige vraag! Ik weet eerlijk gezegd niet of ik populair was, maar ik had altijd wel mijn vaste groep vriendinnen waardoor ik me populair genoeg voelde. Misschien was ik wel én een nerd én een beetje populair. Ik kon met iedereen goed opschieten en doordat ik aan veel dingen meedeed, zoals aan toneel en debatteren en aan sport, kende ik overal wel iemand. Op de toneelschool merkte ik dat ik niet de enige was met mijn liefde voor theater en toen voelde ik me minder populair.
Stella: In groep 8 lag ik echt lekker in de groep doordat ik volop meedeed met voetbal met de jongens, later op de middelbare school was ik denk ik niet populair maar ook niet niet populair. Ik had een vaste vriendin en daarmee vormde ik een sterk groepje. Naarmate ik ouder werd, werd ik eigenlijk steeds meer in een hokje geduwd, ik was dat 'burgerlijke meisje uit Drenthe' naïef, jong, groen, niet het populairste gevoel en zelfs een beetje beperkend. Ik ben veel meer dan dat!
Hoe hebben jullie het maken van deze voorstelling aangepakt? Spraken jullie bijvoorbeeld met kinderen over dit onderwerp of is het vooral jullie eigen ervaring en fantasie?
Beide. We vinden het altijd leuk om onszelf helemaal onder te dompelen in het thema. Zo hebben we voor deze voorstelling met kinderen uit groep 8 gesproken over het thema populariteit en over hoe belangrijk dit is op school en in de klas. In een brugklas hebben we een dagje meegelopen om te observeren wie er het meest populair is en hebben we een kleine peiling gedaan aan de hand van stellingen. Ook zijn wij zelf een weekend gaan larpen, dat betekent live action role playing, we hebben een heel weekend in een Game of Thrones achtige wereld een andere rol gespeeld. Dit deden we om onszelf onder te dompelen in een nieuwe groep. Hoe spannend is dat? Wat doen wij zelf om erbij te horen? Ook hebben we een groepsopstelling gedaan, waarmee we met poppetjes een eigen ervaring moesten uitbeelden. Dat was best confronterend. Stiekem hebben we allebei gehuild.
Tot slot, de voorstelling is voor kinderen vanaf 8 jaar. Tot welke leeftijd is het leuk om deze voorstelling te bezoeken?
Voor IEDEREEN vanaf 8! Omdat wij voorstellingen maken vanuit onze eigen ervaringen zijn de voorstellingen ook altijd leuk voor volwassenen en jongeren. Ook denken wij dat iedereen weleens een ruimte binnenloopt en stiekem wil dat mensen je leuk vinden. Stel je voor dat je alleen naar een feestje gaat waar je bijna niemand kent. Je zet je eerste voet over de drempel en iedereen kijkt je verwachtingsvol aan en je hoopt maar dat er iemand met je gaat praten. Dat gevoel! Zou dat ooit verdwijnen?
