Door Korzo producties
Vrijdag 10 mei is de dansvoorstelling Khôra te zien in Theater Kikker. In Khôra filosofeert Astrid Boons over een postmenselijke wereld en de maatschappelijke ontbinding die we doormaken. Astrid Boons is huismaker bij Korzo. Met hun motto: ‘here to move you’ is Korzo een toonaangevend podium en een creatief makershuis. Korzo richt zicht op fysieke theatervormen, zoals bijvoorbeeld dans. Eerder stond Astrid Boons in Theater Kikker met de voorstellingen Do you believe me yet? en Fields. Nu staat staat ze met naar nieuwe voorstelling Khôra in ons theater. Maar wat betekent Khôra en wat wil ze vertellen over ons mens-zijn? Korzo stelde een aantal vragen aan Astrid.
Ha Astrid! In Khôra vertrek je vanuit de vaststelling dat we in een wereld leven waarin technologie ons beheerst. En waar er steeds minder ruimte is voor het menselijk lichaam. Waarom vind je het belangrijk om hier een werk over te creëren?
Als choreograaf ben ik continue bezig met het verkennen van de essentie van de mens. Zoals het deconstrueren van de elementen die ons mens maken en het verkennen van de grenzen hiervan. Dat is een centraal thema dat in al mijn voorstellingen terugkomt. We leven nu in een tijdperk waarin technologie een enorme impact heeft op hoe we zijn en hoe we ons gedragen. Het zou ons leven makkelijker moeten maken, maar het lijkt juist vaak teveel de overhand te nemen. De impact op de mens is dus niet altijd positief.
Tijdens het vooronderzoek van Khôra onderzochten we hoe ons leven en ons lichaam eruit zou zien in een toekomst waarin technologie alles volledig heeft overgenomen. Dat had interessante uitkomsten, maar ook best negatieve. Ik besefte dat ik ook wil proberen om de positieve kanten van het technologische tijdperk te belichten. Ik vind het belangrijk om dat een plaats te geven in mijn werk, omdat ik voel dat mensen hun eigen lichaam voorbij lopen. Met Khôra wil ik ze doen voelen en weer heel even bewust maken van hun eigen lichaam.
Khôra is een filosofische term. Hoe interpreteer jij Khôra in dit werk?
Ik zie het als a place of possibility, where things are constantly changing and shifting. Voor mij is Khôra een tegenreactie op onze huidige wereld én een reflectie ervan. Ik stel een parallelle wereld voor waarin we ons anders gedragen en anders leven. Waar we proberen te verbinden, maar waarin die parallelle technologische wereld wel diepe sporen heeft nagelaten in de vijf personages.
In Khôra zie je die personages constant zoeken, zich aanpassen, zichzelf terugvinden en heruitvinden. Ze zoeken naar manieren om verbinding te maken met de anderen, maar ook met de wereld en zichzelf. Het stuk wordt een serie van attempts. Waar niks zich eigenlijk echt settelt, maar alles zich tussen die verschillende werelden bevindt.
In Khôra werk je met vijf performers. Is dit je meest ambitieuze werk tot nu toe?
Ik heb al vaker met grotere groepen gewerkt. Maar in dit werk komen veel elementen samen die het een ambitieus geheel maken. Zo werk ik voor het eerst met licht designer en scenograaf Zaza Dupont. Zij heeft een set ontworpen die op het eerste gezicht een desolate wereld is. Maar als je verder kijkt, zit er toch leven in en roept het leven op.
Verder werk ik voor de muziek weer samen met Miguelángel Clerc Parada, een samenwerking waar ik heel trots op ben. Eva Martinez is de dramaturg en staat me fantastisch bij in het ontdekken en ontwikkelen van de dramaturgische lijn. Dan is er nog Bregje van Balen die een heel mooi en passend kostuumdesign ontworpen heeft. En de vijf dansers natuurlijk, Karolina Szymura, Spencer Dickhaus, Amy Josh, Matilde Tommasini en Lukas Karvelis. Zij voegen stuk voor stuk fantastische en unieke kwaliteiten toe aan mijn werk.
Tot slot: wat hoop je dat bezoekers meenemen als ze Khôra hebben gezien?
Ik hoop dat mensen na het zien van het stuk het gevoel hebben dat ze even in die parallelle wereld hebben vertoefd. Hopelijk kunnen ze die veranderlijke en tijdloze wereld die ik ze voorleg omarmen en er hun eigen interpretatie aan geven.
