“SatisFactory gaat over drie ASMR-tists, WhisperingWieke, Ay_mazing en LynnieZ, die zich opgeven voor de ’SatisFactory’. Hier moeten ze aan de lopende band filmpjes maken over ASMR. Maar hoe langer ze er zitten, hoe akeliger en intenser de opdrachten worden. Je ziet ze langzaam kapotgaan aan de content die zij zelf creëren. Ik wil een verhaal vertellen over hoe algoritmes en de menselijke behoefte om gezien te worden je tot het uiterste kunnen drijven. Ik hoop hiermee het gesprek te starten met betrekking tot de vraag: wie is verantwoordelijk voor het sensationalisme binnen de soms giftige ASMR-cultuur? Is dat de kijker, de content-creator of het algoritme?”
 

“Tussen analoog en digitaal is een grote spanning te vinden. Internetreferenties die alleen een digital native begrijpt, worden op de vloer een soort mysterieuze en prikkelende geheimtaal voor digibeten. Het internet is een wereldwijd en grensoverstijgend medium, maar als we het internet opgaan doen we dit vaak alleen, op bijvoorbeeld je mobiel in de kamer. Dit geeft het iets intiems. Door het juist op de vloer te zetten, wordt het een collectieve ervaring die voor een fascinerend contrast zorgt. 
Ik denk dat het een uitdaging is om verhalen van het internet op de vloer te zetten. Dit geldt voor zowel theaters, gevestigd theaterpubliek als digital natives. Wanneer na de voorstelling jongeren mij vertellen hoeveel ze wel niet van hun internetbeleving in SatisFactory herkennen of als gevestigd theaterpubliek mij laat weten geraakt te zijn door de vaak tragische verhalen van de influencers in de voorstelling, dan ben ik blij die uitdaging te zijn aangegaan.”