Ik las dat 70% van de vrouwen die een kind krijgt een carrièreswitch overweegt. Dat is een gigantisch aantal! Daar zouden we als samenleving toch nieuwsgierig naar moeten zijn? Hoe komt dat? Wat gaat er in hen om?

Het gekke aan dit onderwerp is dat het zo ongeveer het meest universele ter wereld is. Letterlijk iedereen heeft een moeder. Er zijn altijd moeders geweest, ze zijn de basis van al het leven. En toch nemen we hun levensverhaal meestal for granted. Zodra je moeder wordt, ga je als het ware op in het ‘koor op de achtergrond’. We vinden het met z’n allen heel belangrijk om ons te verdiepen in onze geschiedenis, waar we vandaan komen. Maar de persoon in ons leven die ons de meest basale fundamenten meegeeft, die ons voedt en vormt, daar gaan we als samenleving aan voorbij. Toen ik me dat realiseerde, besloot ik om deze voorstelling te maken.

Taal vloeit bij mij altijd makkelijk. Maar het wordt pas echt spannend wanneer woorden tekortschieten. De transitiefase van vrouw naar moeder vond ik zo verwarrend dat ik lange tijd geen flauw benul had van hoe ik het zou moeten uitleggen. Tijdens het maakproces heb ik dan ook regelmatig gedacht: ‘waar ben ik hemelsnaam aan begonnen…?’(Lacht opnieuw).

Die onmogelijkheid om het verhaal te grijpen hebben we in de vorm verankerd. De personages zoeken via een fysieke beeldtaal steeds naar uitingsvormen voor die verwarring, voor het gevoel dat de grond almaar onder je voeten wegzakt. Dat je in de spiegel kijkt en niets van jezelf herkent.

De voorstelling start vanuit het suikerzoete sprookje van het moederschap: een jonge vrouw zit hoog op een toren van meterslange roze stof, ze kijkt je zelfverzekerd aan wanneer je de zaal inloopt. Dat sprookje is onhoudbaar, ze moet langzaam afdalen, dat weten we allemaal. Door fysieke handelingen, door het steeds veranderende decor, door het associatieve geluid, door al die elementen probeer ik op een andere laag iets te communiceren dat dieper gaat dan alleen de taal kan doen. Zo hoop ik het publiek mee te voeren in een ervaring. Als je benieuwd bent hoe, dan zou ik zeggen: kom kijken!