In het licht van de dood van George Floyd en de opkomst van Black Lives Matter kijkt Bah terug op deze “andere blunder” van de politie. Hij stelt een samenleving aan de kaak waarin zwarte mensen het risico lopen doelwit te worden van institutioneel racisme en geweld. Hij vertelt over Amadou, migrant uit Guinee, zijn baan, zijn droom te studeren, zijn behoefte te integreren. Hij beschrijft de stad New York, haar lawaai, haar energie en negatieve kracht.  En hij tekent die bewuste nacht met schietgrage agenten die 41 kogels afvuurden. Uitspraak door de rechter: niet schuldig.

Met Pourvu que la Mastication ne soit pas longue geeft Bah een stem aan de woede over de alledaagse werkelijkheid van racisme die door Black Lives Matter werd blootgelegd. Terwijl hij zijn poëtische teksten rapt, begeleidt acrobaat Juan Tula hem met zijn Cyr Wiel; een metafoor voor de zittende macht en het institutioneel geweld tegen zwarte mensen. De muziek van Arthur Gillette roept de sfeer op van New York uit de tijd van het zero-tolerance beleid van burgermeester Rudy Giuliani. 

Regie & acteur - Hakim Bah Danser, acrobaat - Juan Ignacio Tula muziek - Arthur B. Gillette technicus - Gabriele Smiriglia