Als kind is het je grootste angst om je ouders te verliezen. Op jonge leeftijd is dit de realiteit voor Amira. Met het verliezen van haar ouders, is ze ook haar gevoel van thuis en veiligheid verloren. Nadia is de naam van de moeder die Amira abrupt is kwijtgeraakt. In de danssolo Nadia kijkt Amira terug op het verleden in de hoop te verklaren wat dit voor haar toekomst betekent.
Bij het maken van de voorstelling zocht Amira oude contacten op, in haar zoektocht naar antwoorden. Zoals politieagenten en haar zussen die zij meer dan 18 jaar niet gesproken heeft. Het was een jaar van ontdekkingen, maar ook vol moeilijke confrontaties. De voorstelling toont de spanning van de zoektocht en de verschillende emoties en fases van rouwverwerking. Het gevecht dat zij voert, maar ook iemand die niet meer wil vechten en gewoon weer kind wil zijn. Hoopvol, veilig en vertrouwd.
Choreografie & dans - Amira al Rawi Regie - Leo Spreksel Licht- en geluidsontwerp - Peter Lemmens Muziek - Stijn van Strien, Joseph Magee, Peter Lemmens Zang - Karima el Fillali Decorontwerp - Amira al Rawi Decor - Jakob Witte Met dank aan - Dansschool Wesseling Mede mogelijk gemaakt door - Fonds Podiumkunsten, Urban Projecten
