In Ik heb gezongen op mijn moeders begrafenis (en andere dingen waarop je trots kunt zijn) doet theatermaker Roos Bottinga afstand van haar moeder. Of eerder: het rouwen om haar moeder.
De voorstelling is een oprechte poging van een dochter om over haar moeder heen te komen. De dood, het leven zelf, de verwachting van perfectie, een onophoudelijk schuldgevoel, het opkijken tegen en oneindig houden van: wat het ook moge zijn, hierna zal ze klaar zijn. Omdat het moet. Of het lukt, is een tweede.
Roos Bottinga in samenwerking met - Mara van Vlijmen, Tjeerd Posthuma, het Janivo fonds en het AFK Met dank aan - Joppe Klein en Olivier Kriek.
In de reeks Kikker Stelt Voor stellen we jonge theatermakers aan je voor. Makers die nog niet eerder bij ons te zien waren krijgen in deze reeks een podium. Om de maker beter te leren kennen en begrijpen wordt het programma aangevuld met een informeel nagesprek. Met een drankje in je hand kom je te weten wat de maker drijft, inspireert en hoe de voorstelling tot stand kwam. En natuurlijk is er ruimte voor je eigen brandende vraag.
