Festival Gemaakt is het afstudeerfestival van de Toneelacademie Maastricht. Dit jaar gaat het festival voor het eerst ‘On Tour’. De jonge theatermakers van lichting 2022 vliegen uit tot ver buiten de Limburgse grenzen. De Toneelacademie staat bekend om het opleiden van innovatieve jonge makers. Tijdens twee afwisselende avonden is deze ambitieuze generatie performers, regisseurs, scenografen, kostuumontwerpers en acteurs te zien in Theater Kikker.
Programma 15 november
19.30 - 20.30 Cesuur van Boris de Klerk
20.45 - 21.00 Woestijnroos Nina Marte Wilson in de foyer
21.15 - 21.55 Ein schweigespiel van David Roos en Tabor idema
Programma 16 november
19.30 - 20.30 Op een gegeven moment van Cor Langerak
20.45 - 21.00 Woestijnroos van Nina Marte Wilson in de foyer
21.15 - 22.15 Iemand om voor te rennen van Talla Dirkzwager
Cesuur is een performance op het grensgebied van geluidskunst, choreografie en installatiekunst. Twee performers (Mitzi Beesemer en Ies Kaczmarek) zoeken de grenzen van hun eigen ontspanning en evenwicht op. Gevolgd door een geluidsinstallatie van microfoons die iedere ademhaling, iedere stap en iedere verschuiving versterken. Een voorzichtig aftasten van de ruimte verandert langzaam tot een versmelten met, een afzetten tegen en een afbakenen van de ruimte. Door vertraging, versterking en frictie probeert Cesuur de grenzen van zowel het publiek als de performers op te rekken. Cesuur is een zoektocht naar de dunne lijn tussen ontspanning en focus aan de ene kant en agressie en overprikkeling aan de andere kant.
Als je je eigen context verlaat, hoe vind je jezelf dan terug? Woestijnroos is een film die geen film genoemd hoeft te worden, eerder een gedicht in beelden. Een zelfportret in een Grieks landschap, dat probeert los te breken van tijd en ruimte en zoekt naar zintuiglijke waarneming. Een zachte omarming van de omgeving en een zoektocht naar verbinding. Een verhaal over isolatie, ronddolen en een bloem die na jaren opnieuw opent.
“De korte film Woestijnroos creëerde ze tijdens een residentie in Kreta. Het is een kleurig, beeldend gedicht vol natuurschoon; waarin ze zich laat inspireren door haar omgeving. Ook in deze film speelt Wilson weer met geprojecteerde tekst vol zelfreflectie, zo ontstaat een monoloog interieur. Al is het een eenzaam avontuur, verandering van omgeving heelt de ziel. Dat is voelbaar, ook voor de kijker.” Moos van den Broek in Theaterkrant
In Ein Schweigespiel proberen Tabor en David de afstand tussen spreken en zwijgen, tussen muziek en stilte, te overbruggen. Hoe laat David Tabor spreken, als die alleen wil zwijgen? Hoe laat Tabor David dansen als David veel liever Dostojevski voordraagt? Tijdens de voorstelling blijkt de kloof tussen spreken en zwijgen niets anders dan de kloof tussen de één en de ander.
Bewegend tussen mime, tekst, performance en beeldende kunst verhouden Tabor en David zich tot elkaar, de stilte en de ruimte. Er ontstaat een tijdelijk universum waarin voorwerpen – en de ruimte zelf – steeds nieuwe betekenis krijgen. Een metronoom slaat het ritme van de strijdmars, een strijkstok wordt een zwaard, een stofzuiger maakt overuren. Met minimale middelen leveren David en Tabor een gevecht waarbij de wereld op het spel staat.
Op een gegeven moment buigt zich over de vraag wat een kunstwerk is en wie de auteur. Geen enkele uitvoering van de performance zal hetzelfde zijn. Iedere voorstelling opnieuw genereert een zelflerend artificieel intelligent systeem (AI) een nieuwe voorstellingstekst, welke live wordt uitgevoerd door een groep van vier acteurs. Er is niet van te voren gerepeteerd, het materiaal dat de AI genereert, is nieuw en onbekend. Op deze manier ontstaat een samenwerking tussen techniek, acteurs en het publiek, die zich volledig in het moment van de voorstelling afspeelt. Voor het generen van de toneelteksten is het AI-model getraind op de volledige collectie van Nederlandse toneelteksten van De Nieuwe Toneelbibliotheek. De voorstelling wordt gespeeld door twee pensionerend acteurs (Woody Richardson Laurens en Bert Luppes), afgestudeerd acteur Jelmer de Groot en afstuderend performer Jan Groenland.
De verlegen zestienjarige Adam is op zoek naar de eigenaar van hond Dina. Samen met de hond belandt hij in het hectische leven van baasje Tamar en komt allerlei figuren tegen die zijn zoektocht mee- en tegenwerken: een strenge pizzaboer, een agressieve rechercheur, een bezorgde kapper, de duistere zakenman Pesach en de wanhopige straatmuzikant Kai. Maar wil Tamar wel gevonden worden? Of is ze te druk met haar eigen zoektocht?
Iemand om voor te rennen is een scherpe en eigentijdse bewerking van David Grossman’s meesterwerk Mishehu laruts ito, over vechten voor iemand en voor je idealen, tot de uiterste consequentie. Een dynamische, muzikale, theaterervaring waar de zoektocht tussen realiteit en theater cruciaal is.
Woestijnroos (korte film)
Door - Nina Marte Wilson Muziek - Fabian van der Dussen, Stanimir Lambov, Gabija Bartulytė Dank aan - Mathew Halpin, Lakkos Artist Residency
Ein schweigespiel
concept en spel - Tabor Idema en David Roos tekst - Fjodor Dostojevski, Ludwig Wittgenstein muziek - Edward Elgar, M.A. Numminen en Yo-Yo Ma met dank aan - Bogi Bakker, Just van Bommel, CAMPO, Peter Missotten, Léon de Vrede en Marc Zwietink
Op een gegeven moment
Concept/maker - Cor Langerak Tekst, eventueel licht en decor - het AI-model Spel - Bert Luppes, Woody Richardson Laurens, Jan Groenland, Jelmer de Groot AI-programmeurs - Luc Weytingh, Barbara Brocades Zaalberg Productie - Festival Cement en VIA ZUID In samenwerking met - De Nieuwe Toneelbibliotheek Met dank aan - Peter Missotten, Casper Wortmann en Toneelacademie Maastricht
Iemand om voor te rennen
concept & regie - Talla Dirkzwager spel - Pien Trieling & Sam Verhaeren muziek - Chet Moerland tekst - Sem Anne van Dijk vormgeving - Roel Leenders dramaturgie - Merith Smals kostuum advies - Daatje Eek artistieke begeleiding - Vincent van den Elshout naar - “De stem van Tamar” van David Grossman met dank aan - De Toneelmakerij & De Olland-Buisman Stichting
