Deze vraag staat centraal in Sandra Kamerová’s Dictatorship of Love. Ze onderzoekt de politieke intensiteit van het vrouwelijke lichaam en haar relatie tot de schoonheid en duisternis van de massachoreografieën. 

Hoe worden idealen onderdrukkend? Hoe kan toewijding, inzet en liefde een dictatuur worden? Kan beweging luider spreken dan woorden en wat gebeurt er als we gezamenlijk als één bewegen? Hoe kun je je als individueel lichaam verhouden tot een collectieve beweging? 

Dictatorship of Love is ontstaan vanuit een fascinatie voor de spanning die ontstaat bij het overgeven aan een groter geheel en het behouden van individuele vrijheid. Sandra maakt de kijker deelgenoot van haar onderzoek naar Oost-Europese propaganda in combinatie met persoonlijke verhalen van vrouwen uit de lokale gemeenschap. Belichamingen van macht worden gedeelde ervaringen van collectieve trots, schaamte en onrecht.

Volg een groep dansers in hun zoektocht naar de kracht van het vrouwelijk lichaam in een menigte. De vrouwelijke lichamen staan in hun kracht, geven zich over en worden verscheurd tussen propaganda en protest, vrijheid en onderdrukking, liefde en overleven. Collectieve belichamingen van macht worden getriggerd.

Choreografie - Sandra Kramerová Dansers - Inbal Abir, Candela Murillo, Mayke van Veldhuizen Artistieke coaching - Pavel Zuštiak, Ioana Tudor, Igor Vrebac Muziek - Jon Lloyd Productieleider - Alejandra Zabala Kostuumontwerp - Anouk van der Zee Lichtontwerp - Boaz van den Ban Mede mogelijk gemaakt door – Gemeente Leiden, Amsterdams Fonds voor de Kunsten, Fonds Podiumkunsten, Prins Bernhard Cultuurfonds