Je bent negentien, net op kamers, net begonnen aan een nieuwe opleiding, en opeens ben je bang. Eerst hoop je nog dat het alleen een MDMA-dip is, maar dan… dan blijf je bang. Bang voor spiegels, bang voor ogen, bang voor mensen op straat die dingen roepen. Je schrikt je kapot als je een hard geluid hoort. Als je een semi-enge misdaadfilm ziet en er een schot wordt gelost. Op je 25ste ga je ervoor zitten en probeer je de afgelopen jaren te vatten. Gaat het nou eigenlijk een beetje beter met je, of ga je gewoon tot je dood blijven hangen in deze eindeloze angst?

In de persoonlijke monoloog BANG trekt theatermaker Hanneke van der Paardt haar leven uit elkaar en doet ze vervolgens een poging de hele zooi weer in elkaar te zetten.