Antiklimax gaat ‘Into The Wild’ en ruilt de bedompte theaterzaal in voor de vrijheid en de openheid van het bos. As The World Hurts is een avondje locatietheater waarvoor je je regenlaarzen thuis kunt laten.
De natuur is hot. De wildernis is sexy. De stad zijn we beu. Weg met die grijze, betonnen muren; geef ons in hemelsnaam de weidse vrijheid van het bos! We zijn zo met onszelf bezig geweest dat we moeder Natuur zijn vergeten. We zijn stoute kinderen geweest. Voor straf mogen we niets meer. Minder vliegen, minder vlees, minder, minder, minder. En less is more, toch?
Een romantisch aangelegde maar wanhopige jongen neemt het besluit van zijn leven: hij offert zijn culturele luxeleventje op voor een leven in het bos. Hij laat de beschaafde wereld achter en trekt de wildernis in. Vrij van wetten, verplichtingen en etiquette hoopt hij dichter bij zijn ware natuur te komen. Maar is er voor de mens nog wel plaats in de natuur?
Een romantische safari door de wildernis, vol taalvondsten, levensvraagstukken, fantasie en muziek.
Let op: deze voorstelling bevat stroboscopische lichteffecten
"een verrukkelijk, lichtvoetig theatersprookje. Anderhalf uur postromantisch speel- en taalplezier met een bittere, mild cynische ondertoon en opgevrolijkt met allerlei voetnootjes, verwijzingen en citaten. Pijn, zoals de titel suggereert, doet het nergens. Wel legt deze vrolijke voorstelling de vinger trefzeker op pijnlijke plekken. "
De komende jaren maakt Antiklimax een drieluik over de romantiek. Het romantische zit immers overal in onze cultuur. Mensen verlangen ernaar zichzelf te zijn, we verlangen naar roes, naar wildernis, de liefde is la grande affaire de la vie en het romantisch nationalisme staat weer hoog op de agenda. Sinds de romantiek is de verbeelding aan de macht, maar tegelijkertijd loopt onze verbeelding telkens weer uit op clichés over moeder natuur, over rozengeur, kaarslicht, en revolutionaire volkshelden. Antiklimax gaat desondanks proberen de romantische orde te doorbreken. Met onze kenmerkende eigenzinnigheid beginnen we aan een theatrale zoektocht naar datgene waar de romantici ook naar verlangden: nieuwe werelden en sublieme ervaringen. Laten we in het eerste deel beginnen met het meest prangende onderwerp: de natuur - de ruggengraat van al wat romantisch is.
Tekst David Westera, Koen van Seuren Spel David Westera, Emma Vermeulen, Hélène Vrijdag Regie Koen van Seuren Decor/kostuums Caz Egelie Muziek Aart Strootman Licht Bogi Bakker Coproductie Grand Theatre Groningen Productieleiding Annemarie Venema Schrijfcoaching Joachim Robbrecht Dramaturgie Judith Blankenberg Foto’s: Niels “Knelis” MeijerMet bijdragen van Lira Fonds, Fonds Podiumkunsten, Stichting Dioraphte, Kunstraad Groningen en Station Noord
